دلم میخواد برات فقط بنویسم هدیه جونی

لبخندهای دخترکم، زندگانیَ است
سرچشمه‌ی حیات دلم را نشانیَ است

چشم سیاه و روی سپیدش برای من
شادان چنان ترانه‌ی رُخ ارغوانیَ است

هشتاد ساله هم که شوم، باز دخترم
تمدیدِ عشقِ خاطرِ اهلِ جوانیَ است

لطفی که لطفِ اوبه من آورده‌ای! سپاس
لطفِ تو پُر، ز جاذبه‌ی مهربانیَ است

من شاعرم؛ زمینِ غزل‌هام سبزِ سبز
دختر، ولی گلی، غزلی آسمانیَ است.

1398/5/7